വാക്കിന്റെ നാഥ

ഒന്നിലും ശ്രദ്ധയില്ലാതെ കഠിനത
സഹിക്കാതെ ഒന്നിൽ നിന്നൊന്നിലേക്ക്
ചാടിപോകും മനത്തെ മെരുക്കി
വേഗത്തിൽ പായുംകുതിരയാക്കാൻ നീ തുണയ്കൂ

ആടിതീർക്കുന്നു വേഷമഖിലം
കഥയറിയാതിഹ തമ്പുരാട്ടി
ഉണ്ടാവേണം നിൻ തുണയെന്നുമെന്നിൽ

വേണ്ടും രസം വേണ്ടപോലാചരിക്കാൻ

ഏറെ കാലം കഠിനതസഹിച്ച്
നേടും വിദ്യയെല്ലാം പാഴാക്കാതു
പകാരമാക്കുവാൻ ശക്തി നൽകൂ
മണിവീണയേന്തുന്ന ദേവീ

ചൊല്ലിപോകും വാക്കിൻ വിഷത്തെ
നീക്കി തേനിൻ മാധുര്യമാക്കാൻ,
വേണ്ടുംവാക്കുകൾ വേണ്ടപോലിടമുറിയാതെ
നാവിലെത്തണം വാക്കിന്റെ നാഥേ

വിദ്യകളാവശ്യം സ്വായത്തമാക്കാൻ
വേഗത്തിൽ തുണചെയ്യണം ദേവിയെന്നിൽ
മോദത്തൊട് വിളങ്ങുവാൻ ഞാൻ
 കൈകൂപ്പി കാലമെന്നും തൊഴുന്നേൻ